ISHIA vulgo ISHIA

ISHIA, vulgo ISHIA

ins. in mari Tyrrheno sive Infero, in ora regni Neapolitani, Arime Hom. Aenaria Plin. l. 3. c. 7. Inarime Virg. Aen. l. 9. v. 716. licet a plerisqueve notetur Pythecusa Strabo l. 1. p. 57. et Graecis dicta, a Miseno prom. terraemotu et ipsa discreta, ut l. 6. p. 258. auctor est Strabo. Circuitus est 20. milliarium. Cuiusvis frugum generis et auri feracissima est. Hanc Eretrienses et Chalcidenses primi incolnerunt, quos ob feracitatem soli fortunatos Timaeus vocat, 2. mill. Ital. ab ora Terrae Laboris, uti a prom. Miseno, 1. a Prochyta Ins. Opp. parv. ei adiacet ad Ort. Ischia hodie dicitur, Episcopal. sub Archiep. Neapolitano, quod et insulae, abolitis vetustis appellationibus, nomen dedit. Huc se Ferd. a Car. VIII. pulsus recipit. Est enim naturâ permunitum; edito ac excelso in monte situm, quod mari olim undiqueve cingebatur, at cursu temporis, vallo, quo ab ins. discrepabat, iniectis saxorum ruderumqueve machinis oppleto, ins. connexum est. Ioh. Matal. Metell. Baudr. ponte tantum Ins. iungi opp. testis αὐτόπτης est. Ins. hanc pluribus descripsit C. Nep. Gallus, cuius accuratam delineationem habemus in tabulis Ioh. Antonii Magini, Vide Aenaria.